yeşil olmayan cadılar, beyaz maske ve kara kız
Kara kız'ın adı Zeynep'di. Yetimhaneye terk edildiğinde iki buçuk yaşındaydı. Aynı ben ve çürük gibi yetimhanede büyüdü ama biz dahil tüm çocukların aksine inanılmaz mutlu, hayat dolu biriydi. Küçükken çok korkaktı, çıtını çıkarmaz, ablalardan biri ona kızmasın, bağırmasın, vurmasın, ceza vermesin diye susar kurallara uyardı. Işıklar kapanır kapanmaz uyur, sonrasında kusacağını bilse de tabağındaki iğrenç yemekleri hep bitirirdi. Ağladığında da sessiz olurdu güldüğünde de, ne hıçkırır ne kahkaha atardı. Tüm yetimhanedeki en uslu çocuklardan biriydi, sıkıntısız ve masrafsızdı. İnsanlarla iyi anlaşırdı ama hiç kimseyle çok yakın değildi, çünkü neredeyse insanlarla konuşmuyordu bile. Herkesin başına dert açacağını, onlar yüzünden dayak yiyeceğini düşünürdü. Şubat'ın başlarında yetimhaneye yeni bir kız geldi. O zamanlar Zeynep 6 yaşındaydı, gelen kızsa 7. Geldikten çok kısa bir süre sonra Zeynep'le yakınlaştılar, kız bir şekilde Zeynep'in duvarlarını aştı....